Edyp to kochający ojciec, który z całych sił pragnie, by jego dzieci go nie znienawidziły z powodu tego, co uczynił. Obawia się, że jego córki, jako owoce związku kazirodczego syna z matką, nie będą umiały odnaleźć w życiu szczęścia, którego gwarantem może być normalny związek z kochającym mężem. 10. Z ich związku urodziło się czworo dzieci: dwóch synów - Polinejkes i Eteokles oraz dwie córki - Antygona i Ismena. Edyp jest mądrym i rozsądnym władcą, kochanym przez lud, jednak po kilku latach szczęśliwego panowania na miasto spadają nieszczęścia. Zatroskani Tebańczcy zwracają się z prośbą do swego władcy o pomoc. Matką chrzestną została emerytowana nauczycielka z Przemyśla Stanisława Gawrynowicz. Kadłub został zbudowany na liniach teoretycznych jachtu Copernicus, który sprawdził się w regatach etapowych Whitbread Round The World Race w 1973. W budowie jachtu pojawiło się wiele nietypowych, indywidualnych rozwiązań. cash. Pewnego razu ok. wróciłem do swojego pokoju. Wróciłem z wesela na które zaprosiła mnie moja współlokatorka. Wesele było w Częstochowie u jej znajomych. Pamiętam to był początek Sierpnia i taki upał, że ja pierdole. Wódka na weselu szybko robiła się ciepła. Ciepła? Wręcz gorąca. Nigdy nie piłem tak ohydnej wódki. Moja lokatorka jak sobie popiła zaczęła się przystawiać do mnie. No i a wyszło, jak wyszło, że wylądowaliśmy w łóżku, a jak wytrzeźwiała to mówiła mi, że nie może mi w oczy spojrzeć, że nie była sobą i się wyprowadza. Nie możemy razem mieszkać i tam takie głupoty. Mi tam to koło chuja latało, bo wylądowaliśmy w Radomsku, gdzie mieliśmy przesiadkę, a ja chciałem browary sobie skołować. I nawet jej nie słuchałem, tylko szukałem pobliskiego monopola, bo do Warszawy bym nie zniósł takiego pierdolenia. Gdy dojechaliśmy do Warszawy, był godzina Jak zajechaliśmy na Wilanów, była Byłem tak najebany, że myślałem tylko o śnie. Nagle dostaje telefon: -Gdzie Ty? To była Jolka, którą poznałem na jednym z bankietów na którym byłem. Jolka to Pani prezes jednej z firm. Ma 41 lat , wtedy 16 letnią córkę, po rozwodzie. Jolka zaprasza do siebie do mieszkania w pobliżu Placu Bankowego. Mówię jej, że jesteś zmęczony, ale ta nie odpuscza: -Przyjedź, jestem sama. -Przyjedź nie pożałujesz. -Przyjedź to poleżysz na cyckach. Kurwa nie wiedziałem co mam już na stojąco, ale tu mnie dupa na kawe zaprasza. Nagle dostaję kolejny telefon: -Za 5 minut takówka będzie pod twym blokiem, którą zamówiłam. Jolka nie odpuszczała, więc pojechałem!!!! Podjechałem pod jej dom i wyszła w szlafroku i w butach na obcasie otworzyć mi bramę. Zaprosiła do domu i ja tak sobie siadłem, a ona wyjęła kieliszki o szampana. Kurwa… byłem już tak najebany, że lewdwo siedziałem, ale musiałem wytrzeźwieć, żeby nie dać plamy. Siadłem na łóżko i się położyłem, a ona mnie obserwowała. Nagle sciągnąłem dresy mówiąc, że mnie coś tu”swędzi” i na jej oczach się po jajach drapalem. Ona śliniąc się mów-łobuz…. Ogólnie każda kobieta mnie łobuz nazywa, nie wiem czemu…. No i co? Poszło!!! Rzuciła się wręcz na mnie…..i tak się bzykamy dobrze, aż tu nagle jej córka z melanżu wraca i zastała w takiej fajnej pozycji, co niepowstydził się cyrkowiec. Zamknęła oczy i powiedziała, że ona nic nie widzi i poszła do siebie do pokoju… Jolka chciała, abym się przytulił do niej, ale ja zadzwoniłem po taxi i jechałem do siebie na Wilanów. W głowie miałem już jej córkę…. Taka piękna małotka mówię wam!!!! Zdobywałem ją trzy lata!!! Robiłem to dyskretnie, pomalutku, w przemyślany sposób. Było warto!!! Jolka mnie nienawidzi, a jej córka myślę, że dalej kocha. Jak dałem Ci do myślenia i chcesz mnie w jakiś sposób wesprzeć, to możesz mi postawić “małą czarną”, bo lubie brunetki :):) Postaw mi – MAŁĄ CZARNĄ Wszystko idzie na rozwój tego bloga – serwer, domena, autoresponder oraz na moją motywację do pisania. Muszę przecież mieć dużo energii, żeby pisać obszerne blogi takie jak ten, a to oznacza, że mała czarna jest wskazana :):) A tak serio, to będzie mi bardzo miło, że ktoś mnie docenił zgodnie z prawem wzajemności :):) Orędzie krzyża zawiera słowa wyrażające miłość Jezusa do Matki i umiłowanego ucznia, obecnych na Kalwarii podczas Jego męki. Św. Jan mówi w swojej Ewangelii, że „obok krzyża Jezusowego stała Matka Jego” (por. J 19,25). Kobieta stojąca pod krzyżem — prawdopodobnie od lat będąca wdową, teraz miała utracić i Syna. Była Ona do głębi wstrząśnięta tym, co oglądała w ciągu ostatnich dni męki, i tym, co odczuwała i przeczuwała stojąc obok krzyża. Jakże odmówić Jej prawa do płaczu i cierpienia? Chrześcijańska tradycja wczuła się w dramat tej Niewiasty pełnej godności, lecz z sercem rozdzieranym bólem, rozważa go i duchowo w nim uczestniczy: Stabat Mater dolorosa iuxta crucem lacrimosa, dum pendebat Filius. Obecność Maryi pod krzyżem to nie tylko kwestia „ciała i krwi”, nie tylko kwestia uczucia, bez wątpienia szlachetnego, lecz tylko ludzkiego. Ta obecność dowodzi również Jej pełnego, całkowitego zaangażowania w odkupieńczą ofiarę Syna. Maryja chciała uczestniczyć do końca w cierpieniach Jezusa, ponieważ nie odepchnęła miecza zapowiedzianego przez Symeona (por. Łk 2,35), lecz — razem z Chrystusem — przyjęła tajemniczy plan Ojca. Ona stała się pierwszą uczestniczką odkupieńczej ofiary i miała już na zawsze pozostać doskonałym wzorem dla tych, którzy bez wahania przyłączają się do tej ofiary. Z drugiej strony, macierzyńskie współcierpienie wyrażające się w Jej obecności pod krzyżem, pogłębiało dramat śmierci krzyżowej, tak bliski dramatom wielu rodzin, matek i dzieci połączonych poprzez śmierć po długich okresach rozłąki spowodowanej wymogami pracy, chorobą lub przemocą, stosowaną przez jednostki lub grupy. Jezus patrzący na Matkę, która stoi pod krzyżem, wspomina czasy Nazaretu, Kany, Jerozolimy. Być może wraca pamięcią do śmierci Józefa, myśli o swoim oddaleniu od Niej, o samotności, w której żyła w ostatnich latach i która teraz się pogłębi. Maryja rozważa wszystkie sprawy, które przez całe lata „zachowywała w sercu” (por. Łk 2, i które dopiero teraz, w perspektywie krzyża potrafi lepiej zrozumieć. W Jej sercu ból i wiara stapiają się w jedno. I oto Maryja dostrzega, że Jezus patrzy na Nią z wysokości krzyża i mówi do Niej. „Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój»” (J 19,26). Jest to dowód synowskiej czułości i przywiązania. Jezus nie chce, by Matka została sama. Na swoje miejsce daje Jej jako syna ucznia, o którym Maryja wie, że jest uczniem umiłowanym. W ten sposób Jezus powierza Maryi nowe macierzyństwo i prosi Ją, by traktowała Jana jak własnego syna. Jednakże uroczysta forma owego zawierzenia („Niewiasto, oto syn Twój”) i to, że dokonuje się ono w kulminacyjnym momencie dramatu krzyża, a także powaga i zwięzłość słów, które brzmią niemal jak formuła sakramentalna, pozwalają sądzić, że chodzi tu o coś więcej niż sprawy rodzinne i że fakt ten należy widzieć w perspektywie dzieła zbawienia, odkupieńczej misji, w której obok Syna Człowieczego uczestniczy Niewiasta — Maryja. Doprowadzając do końca to dzieło, Jezus prosi Maryję, by ostatecznie zaakceptowała ofiarę, którą On składa z siebie samego na zadośćuczynienie, uważając odtąd Jana za swojego syna. I tak Maryja za cenę matczynej ofiary otrzymuje to nowe macierzyństwo. Jednakże znaczenie owego synowskiego, pełnego mesjańskiej treści gestu posiada zakres o wiele szerszy, aniżeli osoba umiłowanego ucznia, danego Maryi jako syn. Jezus pragnie dać Maryi potomstwo o wiele liczniejsze, pragnie dla Niej ustanowić macierzyństwo, które obejmuje wszystkich, żyjących wówczas i w przyszłości, Jego naśladowców i uczniów. Gest Jezusa posiada zatem znaczenie symboliczne. Jest nie tylko gestem Syna zatroskanego o los Matki, ale gestem Odkupiciela świata, który powierza Maryi — „Niewieście” — rolę nowego macierzyństwa obejmującego wszystkich ludzi wezwanych do wspólnoty Kościoła. W tym więc momencie z wysokości krzyża Maryja zostaje ustanowiona, jak gdyby „konsekrowana” na Matkę Kościoła. Dar, który otrzymał Jan, a w nim wyznawcy Chrystusa i wszyscy ludzie, jest niejako dopełnieniem daru z samego siebie, który Jezus w chwili śmierci krzyżowej ofiarował ludzkości. Maryja i Jezus stanowią poniekąd „jedno” nie tylko dlatego, że są Matką i Synem „wedle ciała”, ale również dlatego, że Bóg w swoim przedwiecznym zamyśle widział ich, przeznaczył i umieścił razem w centrum dziejów zbawienia. Dlatego Jezus wie, że Maryja musi być włączona nie tylko w Jego ofiarę składaną Ojcu, ale i w Jego oddanie się ludziom. Maryja z kolei zachowuje postawę całkowitej harmonii z Synem w owym akcie ofiary i oddania, będącym niejako przedłużeniem fiat wypowiedzianego w chwili zwiastowania. Podczas swej męki Jezus został ogołocony ze wszystkiego. Na Kalwarii pozostała Mu tylko Matka. Ją także — w akcie najwyższego wyrzeczenia — dał światu, zanim swą misję dopełnił ofiarą z własnego życia. Jezus jest świadomy tego, że nadeszła chwila, w której się wszystko wypełni, jak mówi Ewangelista, jest „świadom, że już wszystko się dokonało” (J 19,28). I pragnie, by wśród tego, co się „dokonało”, znalazł się również dar Matki dla Kościoła i dla świata. Chodzi tu o macierzyństwo duchowe, które — zgodnie z chrześcijańską tradycją i nauką Kościoła — występuje w porządku łaski. Sobór Watykański II nazywa Maryję „matką w porządku łaski”. Jej macierzyństwo jest więc w swej istocie „nadprzyrodzone”, należy do sfery działania łaski, rodzi w człowieku życie Boże. Dlatego jest ono przedmiotem wiary, podobnie jak łaska, z którą jest związane, aczkolwiek nie wyklucza, a przeciwnie, pociąga za sobą całe bogactwo myśli i serdecznych uczuć nadziei, ufności i miłości, które wchodzą w zakres owego daru Chrystusa. Jezus, który wiedział, czym jest matczyna miłość Maryi, pragnął, by także w duchowym życiu Jego uczniów obecna była radość płynąca z owej miłości, stanowiącej element więzi z Nim samym. Chodzi więc o to, by widzieć w Maryi Matkę i traktować Ją jak Matkę — pozwolić Jej się wychowywać do prawdziwego posłuszeństwa Bogu, do prawdziwej jedności z Chrystusem i do prawdziwej miłości bliźniego. Również ten aspekt więzi z Maryją można odczytać w przesłaniu krzyża. Bowiem jak mówi Ewangelista, Jezus „następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja»” (J 19,27). Chrystus wyraźnie zaleca uczniowi, by zachowywał się wobec Maryi tak, jak syn wobec matki. By Jej macierzyńską miłość odwzajemniał swoją miłością synowską. Skoro uczeń zastępuje Maryi Jezusa, musi Ją naprawdę miłować jak rodzoną matkę. To tak, jakby Jezus mu powiedział: „Kochaj Ją tak, jak Ja Ją kochałem”. A skoro Jezus widzi w owym uczniu przedstawiciela wszystkich ludzi, którym pozostawia swój testament miłości, to wezwanie do miłowania Maryi jako własnej matki odnosi się do wszystkich. Krótko mówiąc, te słowa Jezusa dają początek maryjnemu kultowi Kościoła. Jezus za pośrednictwem Jana oznajmia Kościołowi, że chce, by każdy z Jego uczniów darzył Maryję szczerym synowskim uczuciem, jako Matkę otrzymaną od Niego. Słowa wypowiedziane przez Jezusa w chwili konania ukazują znaczenie kultu maryjnego, który istnieje w Kościele od początku. Na zakończenie Ewangelista mówi: „I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie” (J 19,27). Znaczy to, że natychmiast wypełnił on wolę Jezusa. Przyjął Maryję do siebie: w tym momencie — przyjmując Maryję do swego domu — okazał Jej synowską miłość, otoczył opieką, ofiarował Jej możliwość skupienia i spokoju w oczekiwaniu na ponowne połączenie się z Synem, pomagał Jej w pełnieniu zadań wynikających z Jej roli wobec powstającego Kościoła, zarówno w dniu Pięćdziesiątnicy, jak w późniejszych latach. Postawa Jana wobec Maryi jest wypełnieniem ostatniej woli Jezusa, ale posiada także znaczenie symboliczne dla każdego z uczniów Chrystusa, wezwanych do przyjęcia Maryi do siebie i dania Jej miejsca we własnym życiu. Bowiem na mocy słów konającego Jezusa, w życiu żadnego chrześcijanina nie może zabraknąć specjalnego „miejsca” dla Maryi, musi się Ona znaleźć w każdym życiu. Na zakończenie tych rozważań w ramach katechez o orędziu krzyża pragnę zachęcić wszystkich do zastanowienia się nad tym, jak przyjąć Maryję do siebie, do swojego życia, a równocześnie zwracam się do wszystkich z wezwaniem, by coraz bardziej starali się docenić dar, który uczynił nam Jezus Chrystus, Matkę swoją dając nam za matkę. Ben Ford, który porzucił żonę dla… swojej matki, twierdzi, że uprawianie z rodzicielką seksu nie jest wcale kazirodztwem, gdyż oboje poznali się dopiero, gdy był dorosły. 51-letnia Kim West oddała do adopcji swojego syna zaledwie tydzień po jego narodzinach. W 2013 roku 30-letni Ben odszukał ją i wysłał do niej list. W ten sposób dopiero po 30 latach mieli okazję się poznać. Nie wiedzieli jednak, że pojawi się między nimi tak silna… chemia. 51-letnia Kim i 32-letni Ben od dwóch lat są parą i nie ukrywają, że chcieliby wziąć ślub i mieć razem para mówi o Genetycznym Pociągu Seksualnym (Genetic Sexual Attraction), jest to termin przyjęty na określenie uczuć osób spokrewnionych, które poznały się w wieku dorosłym. Po tym, jak Ben wysłał pierwszy list do swojej matki dwa lata temu, nastąpiła wymiana mailowa, później spotkanie. Kim mówi, że gdy zaczęła rozmawiać z Benem, miała wrażenie, że znają się od lat. Potem jednak zdała sobie sprawę, że jej 30-letni syn pociąga ją zarabiał £60 tys. tygodniowo. W więzieniu może liczyć na £11,5 na tydzień51-letnia Kim zdawała sobie sprawę, że to coś niewłaściwego, zaczęła czytać więcej na ten temat i znalazła w internecie artykuł o GSA. Był to dla niej przełom, po którym przestała mieć już wyrzuty sumienia ze względu na swoje uczucia do syna. „To nie kazirodztwo, to GSA. Jesteśmy jak ziarna grochu w łupinie i chcemy zostać razem. Wiem, że ludzie są zdania, że to obrzydliwe, że powinniśmy się kontrolować, ale gdy się zakochasz, możesz oddać za to wszystko. Jest to jedna z niewielu szans w życiu, z której ani Ben ani ja nie mamy zamiaru zrezygnować. Poza tym seks z moim synem jest niesamowity” - wyznała skutecznie zepsuć sobie seksChcesz się z nami podzielić czymś, co dzieje się blisko Ciebie? Wyślij nam zdjęcie, film lub informację na: [email protected]

kochałem się z własną matką